11 mei 2019 - Jane’s Walk Amersfoort Centrum
De route loopt langs culturele broedplaatsen (binnen en buiten), nieuwe en oude hofjes, schurende plekken en goedbewaarde geheimen. Na een bezoek aan de Volmolen lopen we langs de RCE en de daklozenopvang. De plek onder de grote luifel wordt 's avonds door lokale dansgroepen gebruikt, maar is overdag vooral fietsenstalling. Daar waar de door Jane Jacobs benoemde 'Eyes on the street' ontbreken, is het 's avonds minder plezierig vertoeven. In de Boldershof zien we hoe een rommelige parkeerplaats op initiatief van bewoners is vergroend. Met ondersteuning van woningcorporatie Portaal en het Waterschap is het plein opnieuw georganiseerd en klimaatbestendig ingericht. Het verzorgen van de beplanting, de waterpomp en de buurtbank hebben een belangrijke impuls gegeven aan de sociale cohesie in de buurt. De palen met hangmathaken spreken tot de verbeelding. Via het Dreyershofje, dat zich op initiatief van de woningcorporatie ontwikkelde van no-go area tot het charmante hofje dat het nu is, lopen we naar het Plantsoen-Noord aan de Eem. De stop bij de Rooie Cent biedt een inkijkje in een ander bewonersinitiatief: vergroenen van de parkeerplaats en de realisatie van een paviljoentje. Door het paviljoentje ook te richten op de weg die door de tunnel leidt, kan de Medidiaantunnel een plezieriger plek worden. Een illustratief voorbeeld van wat Jane Jacobs bedoelde met 'Eyes on the street'. Via deze tunnel vervolgen we de route naar de wijk Jeruzalem. Enthousiaste bewoners vertellen bij de voetbalkooi over het behoud van deze beschermde stadswijk, de sociale structuur in de buurt en de interactie met bewoners van de omliggende buurten. Een bewoonster leidt ons door het verrassende moerasbosje, dat onderdeel is van de Grebbelinie. "Hoe kan het dat ik deze plek nog niet ken" is met name op deze plek een veelgehoorde uitspraak van deelnemers aan de Jane's walk. Via de wijk Jericho vervolgen we onze weg door De Nieuwe Stad. Het in aanbouw zijnde kantoor boven het Fluor-theater roept discussie op. Is dit nog wel behoud van erfgoed? Ook het plein wordt verschillend gewaardeerd. De Nieuwe Stad ademt wel de geest van Jane Jacobs: functiemenging als voorwaarde voor leefbaarheid in de stad en hergebruik van gebouwen zette zij als pionier op de kaart. We eindigen waar we begonnen: bij De Sassiaan. Het standbeeld herinnert aan 't Sasje, een arbeidersbuurt die eind jaren negentig moest plaatsmaken voor nieuwe ontwikkelingen. Hoe sterk de sociale cohesie in 't Sasje was, daarvan getuigt niet zozeer dit beeld, maar wel de keet nabij De Nieuwe Stad waar Oud-Sassianen zich nog geregeld verzamelen.
