Binnen de afspanning van de muurhuizen - in het oude stadscentrum van Amersfoort - zijn tien nieuwe huizen toegevoegd. Elk uniek in hun plattegrond. Op een al jarenlang braakliggende plek tussen de Stovestraat en de Valkestraat hadden velen eerder een appartementsblok verwacht. Onverwacht konden toch tien grondgebonden woningen worden gerealiseerd. De sleutel was het alternerend schikken van wat ‘tapse plannen’ kunnen genoemd worden. De ene gevel van de woning is een kleine drie meter terwijl de overliggende zijde een kleine zes meter is.
Dit plan is niet zomaar een oplossing om op een te smalle kavel dan toch zoveel woningen naast elkaar te kunnen schikken. Het is eerder ‘gepast maatwerk’ waarbij niet alleen de organisatie maar ook de beleving van de ruimte van de woning een balans vindt voor elk van de onderdelen alsook een balans vindt met de maat van de context.
Smallere programmadelen schikken zich aan de smallere zijde. Smaller dan gewoonlijk. Bredere ruimtes langs de andere zijde. Maar eigenlijk ruimer dan wat normaal geacht kan worden. Doordat elke woning een brede en een smalle kant heeft, richt de ene woning zich op de straat, terwijl de andere zich juist oriënteert op de achterzijde.
Aansluitend heeft elke woning een eigen bescheiden stadstuintje. Maar nu net door al die tapswisselende lijnen van woningscheidende wanden en schuinweglopende tuinmuren krijgt alles in perspectief meer ruimte en alvast meer entiteit. Niks is nog tunnel. Alles is perspectief en sequentie.
Deze wijze van ruimteplanning laat zich aflezen in de gevels van de huizen. De topgevels wisselen mee met het ritme van de alternerende maat van de veranderende breedtes. De daklijnen spannen tussen de beide gevels. Het lijkt of de dakvlakken bewegen. Door de schuine lijn ook in de nok toe te passen, ontstaan er intieme zolderruimtes en een dynamisch daklandschap.
De witte gevels zijn in harmonie met de historische omgeving. Binnen de muurhuizen is deze typologie niet vreemd. Tegelijk is het niet louter een referentie naar een historisch beeld. Zoals de historische huizen onverminderd de wijze van hun architecturale verschijning ook toonbeeld zijn van hun bedoeling – programma, functie - zo is de verschijning van deze tien nieuwe muur(t)huizen ook in eerste instantie het resultaat van de inventieve aanpak van het plan van de individuele woningen op zich, als ook van de planschikking van het geheel.
2018
Fotografie: Filip Dujardin
